Op de Kop van Goeree staat in de duinen bij paal 16 Heeresküstenbatterie Ouddorp. De zes mobiele Russische veldkanonnen met een kaliber van 15,2 cm en een reikwijdte van 17,2 kilometer, hebben een vuursnelheid van één schot per minuut. Begin juni 1944 wordt Oberleutnant Gerhard Seeck vanuit Duitsland overgeplaatst naar Nederland en start zijn korte leergang tot Batterie Führer. Hij krijgt de maand erop het bevel over batterij Ouddorp. Een eigen geschutsbatterij is wat hij altijd al graag wilde, schrijft hij een goede vriend. Als hoogste in rang is hij tegelijkertijd Stützpunktkommandant en Ortskommandant. Ter gelegenheid van zijn aanstelling werd een prent geschilderd waar hij voor de herinneringsfoto zeer ingenomen naast poseert. Op de kennismakingsdag kan hij tijdens de rondleiding door de batterijstelling een smadelijke lach nauwelijks onderdrukken. De grondverdediging rondom is totaal niet volgens voorschrift aangelegd. Seeck heeft dit onlangs nog geleerd tijdens een infanterieopleiding voor officieren in Truppenübungsplatz Munster. Hij is trots op zijn kennis en verbetert het prutswerk van zijn voorganger overeenkomstig hoe een echte Igelstellung hoort te zijn. Wanneer hij bijna klaar is, verhuizen de kanonnen eind augustus ruim een kilometer naar het zuiden, om bij paal 18 in zes fonkelnieuwe gewapend betonnen geschutsbunkers te worden opgesteld. Hier poseert Seeck met de zee als achtergrond nogmaals. Vaag zijn in de branding versperringen zichtbaar. Hij staat bij de dakrand van een bunker waarvan de rest in het duin is weggewerkt. Ook de vuurleidingpost is met twee meter dikke muren en dak bomvrij uitgevoerd. In deze nieuwe batterijstelling beginnen honderd Hollandse arbeiders opnieuw met de aanleg van loopgraven en veldversterkingen zodat de mitrailleurposities en schuttersputten in perfecte vorm rondom de kanonnen komen. Ook de kanonniers werken naast hun dagelijkse dienst mee. De kanonnen zijn op de Noordzee gericht om een geallieerde invasievloot te bestoken.

In december 1944 worden drie van de zes stukken echter opnieuw verplaatst. Ditmaal naar een locatie in het binnenland op Overflakkee, ten zuiden van Stad aan het Haringvliet. Hier staan ze gericht op Brabant, wat inmiddels door geallieerden is bevrijd. Ondanks dat Duitsland op alle fronten verliest blijft Seeck de nationaalsocialistische ideologie trouw en is fanatiek. “Wir müssen durchhalten, wenn nicht alle Opfer, die wir gebracht haben, umsonst gewesen sein sollen (we moeten volhouden, zodat niet alle offers die we hebben gebracht tevergeefs zijn geweest)”, schrijft hij het thuisfront nog kort voor de overgave.