Oberleutnant Bammels en Leutnant Hellkamp begeleiden een transport waarbij veel mankracht komt kijken. Hun onderschikten trekken volgeladen Protzen (karren) met aangehaakte stukken geschut voort. Beide officieren helpen niet actief mee en leggen zelf de tocht gedeeltelijk per fiets af. Met hun rang genieten ze bepaalde privileges die op dit soort momenten zeker niet slecht uitkomen. Daarnaast moet iemand deze beweging coördineren en het overzicht houden. Op onderstaande foto kijkt een van hen naast de spoorbomen toe hoe de manschappen honderden kilo’s over de spoorwegovergang slepen. Meer dan 15 militairen blijken nodig om het gevaarte voort te bewegen en zelfs dit grote aantal manschappen lijkt het werk niet lichter te maken. De tocht moet een helse klus zijn geweest. Voor de lokale bevolking is het gesleep met materiaal iets wat ze niet dagelijks zien. Rechts staat een jongen met zijn handen in zijn zak rustig toe te kijken hoe de mannen met hun Stahlhelm op het hoofd zich in het zweet werken. Het is onbekend waarom de staf heeft besloten deze verplaatsing met mankracht uit te voeren. Hebben ze de keuze bewust gemaakt en is het een oefening, of komt het voort uit een schaarste aan transportmiddelen? Dat laatste is zeker niet uitgesloten. De Duitse legerleiding heeft aan de fronten veel voertuigen nodig en de fabrieken kunnen de vraag niet aan. De eenheden die aan de kust liggen en een primaire bezettingstaak hebben moeten hun gemotoriseerde voertuigen daarom merendeels afstaan. Ze zijn hiermee Bodenständig en nauwelijks mobiel. Daarnaast verblijven in het binnenland, kilometers achter de Atlantikwall, regelmatig verschillende andere Duitse eenheden. De manschappen hiervan komen deels van het Oostfront en krijgen rust om aan te sterken en opleidingen te volgen. Ze worden aangevuld met rekruten die hier oefenen om vervolgens samen met de veteranen als nieuw opgerichte eenheid (opnieuw) te worden ingezet, veelal wederom in Rusland. Vermoedelijk is dat op deze foto ook het geval.