Met een verrekijker tuurt een Duitse bewaker van de spoorbrug bij Moerdijk in de lens van de camera. Samen met de autobrug zijn het objecten die door hun lengte en opvallende stalen constructie aandacht krijgen van veel soldaat-fotografen. Maar het is voor de Wehrmacht ook een herinneringsplek. Vanwege de strategische ligging over het Hollands Diep zijn de bruggen van cruciaal belang voor het slagen van het Duitse aanvalsplan in mei 1940. De Duitse troepen die bij Limburg over de grens trekken kunnen via Brabant op deze manier doorstoten naar Rotterdam en Den Haag om Nederland snel op de knieën te dwingen. Hoewel het Nederlandse leger hier rekening mee hield, liet de verdediging te wensen over. In de vroege ochtend van 10 mei landen Duitse parachutisten rond beide landhoofden en nemen ze na relatief geringe weerstand binnen enkele uren bezit van de onbeschadigde bruggen. Vanaf dat moment wachten ze op de komst van hun eigen troepen. Ze weten het bruggenhoofd gedurende twee dagen in handen te houden, hoewel Nederlandse artillerie hen regelmatig onder vuur neemt en er acties plaatsvinden om de bruggen te heroveren. Op 12 mei arriveert een voorhoede van de 9e Panzerdivision, waarna een dag later de rest van de Duitse tankdivisie arriveert en de parachutisten ontzet. De tanks vervolgen over de autobrug hun opmars richting Dordrecht en Rotterdam. Vanaf dan maken de Duitsers nog jarenlang intensief gebruik van de bruggen. Het belang wordt tijdens de aanleg van de Atlantikwall onderkend wat resulteert in de vorming van Stützpunktgruppe Moerdijk. Van alle landinwaarts gelegen verdedigingsgebieden is deze voorzien van de meeste betonnen bomvrije bunkers. Op de noordoever komen dertien exemplaren, op de zuidoever acht. Op twee remises voor pantserafweergeschut na zijn het allemaal onderkomens voor tien of twintig militairen. Aan de zuidzijde sluit een lange betonnen tankmuur het gebied voor de brugtoegangen hermetisch af. Daarnaast staan op beide oeverzijden meer dan tien lichte luchtdoelkanonnen om eventuele directe luchtaanvallen af te slaan. Ruim vier jaar laten vinden in oktober en november 1944 opnieuw gevechten plaats om deze belangrijke verbinding tussen Brabant en Zuid-Holland. De geallieerden rukken vanuit het zuiden op, maar slagen er niet op de noordzijde een bruggenhoofd te slaan. Het is Hitler persoonlijk die beveelt de bruggen voortijdig op te blazen.