Tijdens Pinksteren 1944 heeft een groep Duitse militairen vrij van hun diensttaken. Ze gaan zwemmen in de Noordzee en spelen op wat ze zelf als unser Strand aanduiden. De foto is helaas onscherp. Dit komt niet door de slechte kwaliteit van de camera, het fotopapier of de ontwikkelaar, maar door de fotografiekunsten van de maker. De militairen zijn geen professionele fotografen en ontberen veel ervaring. De opnames zijn daardoor onbedoeld onscherp. De mannen hebben het op deze mooie voorjaarsdag op een verder verlaten strand goed naar hun zin. Burgers zijn niet meer welkom nadat de bezetter het strand en de duinen in 1942 tot Sperrgebiet heeft verklaard. Voor de Duitse militairen is echter zwemmen in de Noordzee ook niet alledaags. De kuststrook ligt in 1944 vol met mijnen en strandversperringen. Op de achtergrond zijn enkele van deze obstakels goed zichtbaar. Het gaat om houten palen (Rommelspargel), tetraëders en Belgische poorten (Cointet-elementen). De militairen gebruiken een van de omgevallen Belgische poorten als speelobject. Het is niet alleen opvallend dat het zware stalen gevaarte is omgevallen, maar ook dat het strand hier niet met obstakels is versperd. Waarschijnlijk is deze foto gemaakt tijdens de vernieuwing en versterking van de Küstenvorfeldsperre. Veldmaarschalk Erwin Rommel is de man achter deze belangrijke campagne. Volgens hem is de Atlantikwall eind 1943 onvoldoende ingericht om weerstand te bieden aan een vijand die vanuit zee of het achterland aanvalt. Rommel stelt verder dat een mogelijke invasie op de stranden tussen de zwaarbewaakte havens zal plaatsvinden en dat bij een eventuele doorbraak de vijand met al zijn beschikbare middelen nauwelijks gestopt zou kunnen worden. Daarom moest de aanvaller direct terug in zee worden gedreven om te voorkomen dat hij een bruggenhoofd zou kunnen vormen. Op Rommels bevel worden zowel aan het See- als aan het Landfront honderdduizenden versperringen geplaatst en evenzovele extra mijnen gelegd. De meeste worden na de oorlog direct geruimd en afgevoerd. In Zuid-Holland krijgt een behoorlijk aantal obstakels hierna een tweede leven als afrastering. Onder andere langs het bollenland tegenover het Noordwijkse hotel de Witte Raaf is een compleet hekwerk van betonnen tetraëder-balken zichtbaar.